محسن وزیر مقدمہ (نقاش؛ مجسمه ساز؛ محقق و مترجم)
محسن وزيرى مقدم (متولد 5 مرداد 1302- تهران) پس از اخذ ديپلم كشاورزى (1321) تحصیلات خود را در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران ادامه داد. تحقیقات آکادمیک ابتدایی وی بیشتر بر تأثیر مکتب امپرسيونيسم و پست امپرسيونيسم بر موضوع و فورم در آثار ونگوگ متمرکز بوده است. وی در سال 1330 نخستین نمايشگاه انفرادى خود را در محل انجمن ايران_آمريكا در تهران برگزار نمود و سه سال بعد (1333) با هدف ادامه ی تحصیل در دانشکده هنرهای زیبای شهر رم، ايران را به مقصد ایتالیا ترک نمود.
تحقیقات هنری وزیری مقدم در این دوره (1338-1333) بر تحلیل دو جریان انفرماليسم اروپايى و نقاشى اكشن آمريكايى متمرکز بوده است. وی با تحلیل این دو جریان هنری در پس زمینه ی دیگر جنبش های هنر مدرن، به رویکردی در نقاشی نزدیک گردید که این هنر را فراسوی بازسازى واقعيت عينى؛ به مثابه خلق هنری در می یابد. وی پس از برگزاری نمایشگاه هایی از نقاشی های تمثیلی اش در گالری نیو پورٹ شهر رم (ارديبهشت 1334) و شهرهای دوسلدورف و مونيخ آلمان (1334)، در سال 1335 با شرکت در كلاس هاى توتى شالویا؛ نقاش شهیر ایتالیایی، آشنایی اش با هنر انتزاعى را عمق بخشید و در تصويرگری انتزاعی و خلق فضاهاى بصرى مهارت یافت. وی نخستین آثار انتزاعی اش را هم زمان با جنبش معاصر پرسش از نسبت ماده در نقاشی انتزاعی و رد قلم بر آن، در فاصله زمانی سال های 7-1336 خلق نمود. با تمرکز تجربه و تحقیقات هنری وزیری مقدم بر ماده ی اثر انتزاعی؛ بهار 1337 ایده ی نقاشی شنی در ذهن وی متولد گردید. او در ادامه با یافتن تکنیک های اجرایی این ایده و استفاده از انواع مختلف شن خالص یا آمیخته با رنگ بر سطح بوم، شماری از قوی ترین آثار انتزاعی خود را خلق نمود و توجه برجسته ترین منتقدان هنری ایتالیا را به آثار خود جلب کرد (1341 -1337)؛ به نحوی که، موزه ی هنر مدرن نیویورک با خرید یکی از آثار وی، نام وزیری مقدم را در کنار دیگر سرآمدان هنر مدرن جای داد (1342).
وی در ادامه با هدف انتقال دانش و تجربیات هنری خود به دانشجویان ایرانی، به ایران بازگشت و ضمن تدریس در دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران؛ کتب ارزنده ای نظیر روش طراحی و راهنمای نقاشی را نیز در راستای اهداف آموزشی خود تألیف و منتشر نمود ( 1359).
وزیری مقدم به موازات فعالیت های آموزشی این دوره، آثار نقش برجسته ی تک بعدی بر آلومینیوم و آهن (1346-1345) و تندیس های چوبی ثابت (1347) و متحرک خود را نیز خلق نمود (1348). این تندیس ها الهام بخش فورم های تیز و منحنی در نقاشی های فیگوراتیو دهه ی 50 وی بودند.
آثار وزیری مقدم در دو دهه و 30 40؛ علاوه بر نمایشگاه های انفرادی در شهرهای رم، میلان و فلورانس ایتالیا؛ و مونیخ و دوسلدورف آلمان، در دوسالانه ی هنر ونیز (1336،1338،1340،1342) و تهران (1338.1340 ) و ساؤ پالو برزيل (1340) و Quadrienale شهر رم (1338)؛ به همراه موزه ى هنر مدرن نيويورك (1342) و جشن هنر شیراز (1347) به نمایش گذاشته شدند و جوایزی نظیر جایزه ی مسابقه ی بين المللى هنر ورونا (1337 ) یا مداد طلای سینٹی (1340) را از آن خود ساختند.
پس از نقل مکان دائمی مہری کیس و ہمسر و دو فرزندش بہ ایتالیا (1378) ، وی در آثار دهه ی 1381 خود برکورای خوشنویسی ایرانی و خطوط مینیمالیستی متمرکز گرڈی و متعاقبہ ، بار دیگر در آثار خود بھی ترکیبات انتزاعی بازگشت۔ وی در این دورہ ، فعالیت حیا آکادمیک خود را با کمپنی در سلسلہ سخنرانی حیای در دانشگاہ ہی ایران (1391) ادامه داد و نما بر آن ، کتاب ذہن و کار پال کلی اثر وٹچ مین را نیز بہ فارسی ترجمہ نمود۔ علی رغم عارضه ای اگر مہری کیس را تا مرزہای نابینایی پیش برد (XNUMX) ، وی از تکاپوی ہنری خود باش ناسٹریاد اور با یافتن شیوہ ای شخصی از پاشیدن رنگ ، آثار آکرولک خود راخق نمود و نمایشگاہی بھی ہمراہی گیرارڈ ریکٹر هاى معاصر تهران برگرزار نمود۔ این نمایشگاہ عنوان "ھنرمند ایرانی برتر قرن" را برای حالری مقدم بہ ہمراہ داشت (خرداد ١٣٨٢)۔ مہری کیس ہمچنان بہ فنکارائت خود خود ادامه دداد و آثار وی در اقصی نقاط جہان بہ نمایش گذاشتهی شود۔ نمایش مجسمه ی اشکال در حركت ؛ بھی ہمراہ یکی از نقاشى حئی شنائی مجموعی MOMA در نمایشگاہ ایران مدرن در نیويورك (XNUMX) و نمایش ہمان مجسمه در نمایشگاه هنر معاصر باڈی آرٹویڈا در ریودوژانیروی برزیل (تابڑ سن XNUMX) نمونه ہیای از دست دست۔
روکسر وزیری کیس بہ فضا ؛ بہ مثانه بن مایا ی ثابت و اصلی آثارش ، ہمواره منتقدان ہنری وی نظیر آرگان ، آلبرتو موراویا ، پیر رستانی ، بویلاکووا ، مرنا ، پنسا بنه و ... را بہ تحسین واداشته است۔ ویی
استاد محسن سیاری مقدمہ روزہ جمعہ 16 شہریور ماہ سال 1397 در شہر رم و در سن 94 سالگی ، دار فانی را ودع گفت۔